Merhaba

    Yıllarca sustum, sustum, sustum ki aslında bu pek doğru değil yani konuştum ama istediklerimi anlatamadım. Her zaman herkesin başka şeyler konuşmak için halihazırda bir bahanesi vardı. O yüzden önce sustum sonra yalnızca onların konuşmalarına gerektiğince karşılık vermeyi öğrendim. Ama böyle olmuyordu gerçekten patlamak üzereydim. Sonra kendimle konuşmanın, bir sürü duvara laf anlatmaya çabalamaktan çok daha fazla işe yaradığını keşfettim. Ve kendime, ruhuma merhaba dedim.
    Ama kafamın içinde konuşup durmak bir süre sonra çok yorucu olmaya başladı. Bunu bir düzene sokmam gerekiyordu. Bunun çözümü de gayet açıktı "otur, yaz" dedi ruhum. Eee işte yazıyorum.