16.07

     Her şey ama her şey bir lavabonun deliğinden süzülüp kaybolacak olsa, tüm o pisliğin ardında takılı kalacak olan yine benim biliyorum. Anlatmak için hatırlamak, odaklanmak gerek ki tatsızlıklar söz konusu olduğunda bunu hiç sevmiyorum. Gidip bir ormanın kuytularına, yalnızca bir mum yakıp insandan, yalandan, senaryolardan uzak rahat bir nefes almak istiyorum.

Yalnız Ölmek Çok Zor

   Şu günlerde çoktan yitirilen yada yitirildiğine inandığımız şeylerin varlığını görünce umutlanmadan edemiyorum. Bir yandan da iyi bir sona bir an önce varılsın istiyorum çünkü gerçekten tüm olanları durup öylece izlemek çok ama çok zor. Bir çok şey anlatmak istiyorum ama nasıl yapabileceğimi henüz bilmiyorum. 
  
   Yalnız ölmek çok zor...

   Bir yanda bu kadar çok şey olup biterken küçük dünyaların küçük acıları dinmeksizin sürüyor. Küçük bir kızı iyileştirmeye çabalıyorum, yanında durmaya, kendimce destek olmaya... Beceremeyişimin bu kadar aşikar olması çok acıtıyor. Ama onun canı nasıl acıyor tahmin dahi edemiyorum. İçinde biri öldü zaten. Şimdi o da ölüyor... Hayata tutunmayı bırakmış birini hayatta nasıl tutarım? Cevap bulamıyorum.

O'nun Bedeni O'nun Kararı

    Hayat bazen karşı koymanızı, kabullenmemenizi, en iyisi sizin olmadıkça yetinmemenizi, savaşmanızı ister. Sonra size en mükemmeli sunar. Her şey düzeldi derken öyle bir derdiniz olur ki... Bu kez en mükemmeli koruyup, şimdiye kadar yaşadıklarınızın en kötüsünü atlatmanız ve tüm bunlar olurken sessiz kalmanız gerekir.
    Bulutlardan uzak durmak gerektiğinde hemfikirdik zaten... Ama 'o' duramadı... Şimdi yağmurlardan arınmak zorunda... Nasıl yardım edeceğim bilmiyorum... Onun bedeni, onun kararı...

Bir kutu buldum...

    Yakındığınız bazı durumlar aslında tamamen yanlış yorumladığınız şeyler olabilir. Siz durmak istediğiniz yeri belirlediğinizde size yeni yollar sunuluyorsa her seferinde, durup bir düşünün. Daha önce her durduğunuz yer sizi mutsuzluğa sevk ettiyse, evren sizi kurtarmak için çokça yardım gönderiyor olabilir. 
    

Yüreğinde biri varsa bir bulut olmadığını söylesin lütfen...

     Bulutları sevmek zordur... Varlıkları sadece kendi benliklerine aittir. Sizinle birliktelikleri bir rüzgara bakar... Kaldı ki hepimiz şahidiz, içlerinde ne fırtınalar kopar... Ama bu ne saf öfkeden ne de hayat verme isteğindendir... İçlerinde hepsi yer bulur. Güneşi çok severler ancak ne kadar farklı olduklarını anlatmaya gerek yok. Bulutların zaman zaman unuttuğu şey onlar güneşin tadını çıkarırken diğerlerini bundan mahrum bırakıyor olmalarıdır.
     Yapacağınız son şey bir buluta bağlanmak olmalı... İsteği ne olursa olsun er geç gidecektir. Ne döneceği zamanı bilirsiniz ne de döndüğünde neyle karşılaşacağınızı. Bulutlar çok acıtır. Hem de hiç bilmezler.
       
      Bir kız tanıyorum. İçinde neler olduğunu asla tek kişiye göstermemiş küçük bir kız. Tüm bunları herkesten saklayıp, ego gösterisine girişmeyecek kadar güçlü bir kadın üstelik. Rüyamda bir buluta aşık oluyordu. Üstelik bir bebeğim olacakmış deyip duruyordu. Korktum doğrusu.
     Bulutları uzaktan sev... Lütfen bağlanma demek istedim... Melek gibi küçük bir kız bu özlemi taşımamalı... 

Laura

        Laura, yeni tanıştığım küçük bir kız çocuğu... Kaybettiğim, özlediğim ne varsa hepsini onda buluyorum. Fiziksel olarak belirgin hiç bir özelliği yok. Ama baktıkça güzelleşiyor sanki... Ama onda insanın hoşuna gidenin ne olduğunu bulmak benim için henüz mümkün olmadı... Belki de tavırları...
        Sağ dizinin üstündeki yara izi, küçük çantasındaki rozeti ve zaman zaman kendini hatırlatan huysuzluğu 6. yaşını doldurduğu yazın geride bıraktıklarının bir kısmını oluşturuyor. Öylesine bir kız düşünün ki yerleştirdiğiniz her resimde kendine bir yer bulabiliyor... Ve bizim hikayemizde de zaman zaman kendine yer bulmaya kararlı... Laura'yla daha sonra yine görüşeceğiz.