Şu günlerde çoktan yitirilen yada yitirildiğine inandığımız şeylerin varlığını görünce umutlanmadan edemiyorum. Bir yandan da iyi bir sona bir an önce varılsın istiyorum çünkü gerçekten tüm olanları durup öylece izlemek çok ama çok zor. Bir çok şey anlatmak istiyorum ama nasıl yapabileceğimi henüz bilmiyorum.
Yalnız ölmek çok zor...
Bir yanda bu kadar çok şey olup biterken küçük dünyaların küçük acıları dinmeksizin sürüyor. Küçük bir kızı iyileştirmeye çabalıyorum, yanında durmaya, kendimce destek olmaya... Beceremeyişimin bu kadar aşikar olması çok acıtıyor. Ama onun canı nasıl acıyor tahmin dahi edemiyorum. İçinde biri öldü zaten. Şimdi o da ölüyor... Hayata tutunmayı bırakmış birini hayatta nasıl tutarım? Cevap bulamıyorum.
